Friso Emons

Als hij 3 jaar oud is, zet Friso zijn eerste stapjes op het ijs. ‘Ik ben nog van de natuurijstijd’ vertelt Friso lachend. ‘Mijn ouders zijn echte schaatsliefhebbers en namen mij vaak mee. Ook naar de ijshal. Daar is het begonnen en vervolgens ging ik op mijn zevende écht schaatsen in ijssportcentrum Tilburg.’  
 
Friso start als langebaanschaatser, shorttrack was er immers nog niet. Als hij 10 is, komt hij met dit onderdeel in aanraking. De schaatsbaan in Den Bosch gaf de mogelijkheid tot shorttracken en Friso was meteen verkocht. Hij meldt zich aan bij shorttrack Brabant en wordt op zijn 15e gescout voor het regionale team van de KNSB. Trainingslocatie: Dordrecht. Elke ochtend zat Friso al om 06.00 uur in de trein van Tilburg naar Dordrecht. Vervolgens ging hij door naar school. Als je in the winning mood bent, dan is het prima vol te houden. Maar daar was geen sprake van. Friso: ‘Ik was altijd klein voor mijn leeftijd en werd vaak laatste. Toch bleef ik plezier houden. En dat was voor mij altijd het uitgangspunt. Ik wilde beter worden en het leuk hebben, maar als je wat ouder wordt, dan word je toch wat competitiever. Tot 2022 belandde ik vaak op de vierde plaats. Om gek van te worden! Totdat ik eindelijk begon te winnen en nu sta ik waar ik wilde staan. Ik kan mee met de top.’

Typisch Brabant 
 
De carrière van Friso heeft als thema “stap voor stap”. Hij is niet als een raket gedebuteerd en noemt zichzelf een laatbloeier. ‘Ik merk dat ik pas wat later in mijn twintiger jaren genoeg kracht kreeg. Simpelweg door groei en training. Technisch had ik het goed onder controle en het racen van het shorttracken ligt mij heel goed. Maar, ik liep telkens tegen die fysieke drempel aan. En van mij hoeft het allemaal niet snel, het mag geleidelijk. Ik doe de dingen op mijn manier. Wat die is? Continu vertrouwen houden in mezelf. Ik twijfel nooit aan mezelf, dat is eigenlijk al zolang ik me kan herinneren zo. Ik heb er geen specifieke training voor gehad. Het zit in mijn karakter om positief tegen mezelf te praten en te kijken naar kansen.  Op die basis kan ik altijd terugvallen als het even wat minder goed gaat.’   
 
Zijn talent brengt hem in 2018 naar Heerenveen. Friso woont op steenworp afstand van Thialf. Mist hij Brabant een beetje? ‘Ik heb het hier naar mijn zin hoor, maar het is anders dan in Brabant. Wij hebben die typische gezelligheid die je bijna niet kunt uitleggen. Het ons-kent-ons gevoel. De saamhorigheid is er in Brabant op een andere manier. En de worstenbroodjes natuurlijk! Het zou kunnen dat ik na mijn schaatscarrière terugga naar Brabant. Ik heb niet het gevoel dat ik per se in Friesland wil blijven. Al is het maar omdat mijn familie nog in Brabant woont en we een hechte band hebben.’

Familiemens  

De ouders en zus van Friso wonen in Tilburg en Drunen. Bij zoveel mogelijk wedstrijden is de familie aanwezig. En zijn zus is volgens Friso zijn grootste fan.  ‘Mijn zus is enorm supportive. Ze komt zo veel mogelijk kijken en mijn ouders ook. Sowieso als schaatsfan maar ook als zus, vader en moeder. Als ze er zijn, dan vind ik dat écht tof. Ik zoek ze ook altijd op, wil weten waar ze op de tribune zitten. Dus dan app ik altijd met mijn zus en dan stuurt ze meestal een foto. Tijdens het WK in Ahoy (maart ’24) was het enorm druk. Toch zoek ik dan oogcontact. Ik ga natuurlijk niet uitbundig zwaaien. Maar door elkaar te zien, die blikken uit te wisselen, hebben we heel even contact. Het is een fijn gevoel om je familie een keer dichtbij te hebben. Dat komt sowieso niet heel vaak voor. Ik ben meestal in Friesland en ga regelmatig op trainingskamp of weg voor buitenlandse wedstrijden.’

Cheat days 
 
Ondanks dat de schaatstopper veel van huis is, gaat hij in zijn vakanties het liefst nóg verder weg. Hij blijkt een voorliefde voor Zuidoost-Azië te hebben. ‘Het is daar echt fantastisch. Als ik er de kans voor heb, ga ik er waarschijnlijk weer heen. De cultuur is mooi en de mensen zijn er ontzettend aardig. Het is een wat bekendere plek om rond te reizen. Dus je kan daar vaak je weg vinden. En het eten is er heerlijk.’ 

Over eten gesproken, daar heeft Friso tot slot nog een mooie wijsheid over. Voor menig bourgondische Brabander een goede tip!  ‘Als topsporter eet je gezond en best streng. Maar soms als ik écht toe ben aan iets wat ongezond is, dan pak ik dat gewoon en geef daaraan toe. Dan heb je ’t weer gehad en denk je er niet meer aan. Ik had een Amerikaanse coach en die zei ooit, het is geen cheat day, maar het is een need day…’