Maikel Scheffers

Ondanks zijn – voor sportbegrippen – hoge leeftijd, is Maikel nog altijd fulltime met sport bezig. Je vindt hem vijf tot zes dagen per week op de tennisbaan. Meestal om zelf te trainen, maar zo nu en dan geeft hij ook clinics. “De sport heeft mij zó veel gebracht! Daarom vind ik het belangrijk om iets terug te doen, om mijn bijdrage te leveren aan de ontwikkeling van een nieuwe generatie. De clinics zijn dan ook vaak voor kinderen met een beperking, maar ook volwassenen doen mee. En soms zelfs valide personen. Wil je met je tennisteam ervaren hoe het is om je sport vanuit een rolstoel te beoefenen, dan kun je dus ook bij mij terecht.” 

Sportminded 
Maikel heeft maar liefst vijf keer deelgenomen aan de Paralympische Spelen. En hoewel hij nog geen plannen heeft om op korte termijn te stoppen met rolstoeltennis, heeft hij wel besloten in 2028 niet meer naar Los Angeles af te reizen. “Mijn prioriteiten verschuiven langzaam maar zeker. Ik ben aan het ontdekken welke kwaliteiten ik naast het tennis heb. Ik wil hoe dan ook actief blijven in de tenniswereld, het liefst ook internationaal. Op dit moment volg ik een opleiding tot tenniscoach voor mensen met een beperking, wat fantastisch is. Ik ben gewoon erg sportminded en hoop echt dat ik ook na mijn profcarrière actief kan blijven in dit wereldje. Maar waar het precies op uitdraait, durf ik nu nog niet te zeggen. Laten we zeggen dat ik op ontdekkingsreis ben, in transitie naar een volgend leven.” 

‘Beweging houdt me fit en vitaal’ 
Of het voor Maikel altijd vanzelfsprekend is geweest om te sporten? “Zeker! Ik heb mijn leven lang gesport. Dat werd van huis uit ook gestimuleerd. Beweging houdt me fit en vitaal. Ik kan alles, op mijn eigen manier. Je moet gewoon creatief zijn. Voetbalden mijn vrienden vroeger op school? Dan deed ik mee. Ik kon misschien niet rennen, maar in de goal staan lukte me wel. Ik vind dat je altijd moet denken in mogelijkheden. Vooral als je een beperking hebt, maar eigenlijk geldt het voor iedereen.” 

Eerst zelf proberen 
Maikel vindt dat hij, ondanks zijn fysieke uitdagingen een heel normaal leven leidt. “Ik heb een schat van een vriendin – zij is de beste vriendin van mijn zus, die ons altijd al super goed bij elkaar vond passen –, een prachtige zoon en een fantastische vriendengroep. Mijn jeugd was fijn en relaxt. Mijn zus en ik hebben ons nooit ergens druk om hoeven maken. Onze ouders hadden vast wel zorgen, maar daar hebben wij als kinderen nooit iets van gemerkt. Ze hebben me niet anders opgevoed omdat ik in een rolstoel zit. Ook ik moest alles eerst zelf proberen. En als het me na twee of drie keer echt niet lukte, hielpen ze me. Vallen en opstaan dus, letterlijk! Dat is enorm belangrijk geweest voor mijn onafhankelijkheid.” 

Belangrijke levenslessen 
Behalve respect hebben voor anderen, beleefd zijn en dank je wel zeggen is zelfstandigheid een belangrijke les die Maikel op zijn beurt aan zoontje Mats wil meegeven. “Net zoals mijn ouders dat vroeger bij ons deden, wil ik ook dat hij dingen zelf probeert en ervaart. Spelen we samen met de blokken, dan laat ik hem eerst zelf zijn gang gaan. En natuurlijk help ik als blijkt dat het hem echt niet lukt.” Of er andersom ook levenslessen zijn die Maikel van Mats leert? “Sinds Mats er is, ben ik meer gaan genieten van alle kleine dingen buiten het tennis om. Daarvoor leefde ik met oogkleppen op. Ik deed álles voor de sport. Nu ben ik me veel bewuster van de momentjes samen met hem en mijn vriendin Anne. Daar kan ik echt van genieten. Mats is altijd vrolijk, een echt cadeautje.” 

Geen tijd voor Netflix-series  
Maikel wordt verder vrolijk van een potje Monopoly of Qwixx en een goed gesprek met zijn vriendin Anne aan de keukentafel. “Netflixen is niet zo aan ons besteed. We gunnen onszelf de tijd niet om hele series te kijken. Dan kijken we liever een filmpje op zijn tijd, zoals Mocromaffia die we laatst hebben gezien. Ook voor lezen neem ik eigenlijk veel te weinig tijd. Het is gewoon niet zo mijn ding. Dan luister ik liever podcasts, onderweg in de auto bijvoorbeeld. Als ze maar over sport gaan.” 

FC Den Bosch 
Zijn absolute nummer één hobby is FC Den Bosch. Al zo lang Maikel zich kan herinneren, heeft hij er een seizoenkaart. “Ik ben voorzitter van de supportersclub. De passie en liefde is er al van kleins af aan. Al op jonge leeftijd nam mijn vader me mee naar het stadion. Ik was op slag ik verliefd. Voor mij is het heel simpel: als je uit Den Bosch komt, ben je voor FC Den Bosch. Op de M-side delen we vanuit pure clubliefde allemaal dezelfde passie. De sfeer, het fanatisme… dat is gewoon iets speciaals.

Uitslapen 
Heeft Maikel een dag waarop hij nergens op hoeft te letten, dan zou hij lekker uitslapen. “Mijn dagen beginnen altijd heel vroeg. Ik sta om half zes op en zit om kwart over zes in de auto richting Amstelveen waar ik train op het NTC. Op een ideale vrije dag zou ik dan ook heerlijk vinden om wat langer in bed te kunnen blijven liggen. Verder niet veel bijzonders, gewoon lekker relaxt. Saai antwoord he? Nu ik mezelf zo hoor praten, realiseer ik me dat ik eigenlijk best wel een burgerlijk leven leidt. Maar hé, wel een héérlijk burgerlijk leven!”