Niels Vink manifesteert zich in Parijs opnieuw als goudhaantje
Hij behoort als rolstoeltennisser al jaren tot de allerbesten in de quad-categorie. Niels Vink uit Helmond heeft in Parijs tijdens zijn tweede Paralympics wederom nadrukkelijk laten zien wat-ie allemaal in zijn mars heeft. Het resultaat: tweemaal goud. „Ik ben bezig met het opbouwen van een hele mooie verzameling eremetaal.”
Drie jaar geleden in Tokio veroverde Vink met Sam Schröder goud in het dubbelspel en brons in het enkelspel, nadat hij in de halve finale het onderspit had moeten delven tegen de Australiër Dylan Alcott. „Ondertussen ben ik weer een stukje gegroeid, waardoor de doelstellingen logischerwijs zijn bijgesteld. Laat ik er geen geheim van maken: ik ga voor twee keer de hoofdprijs”, liet hij voor het vertrek naar Parijs doorschemeren.
Verkennen
Eenmaal aangekomen in het Paralympisch Dorp begon hij eerst op z’n gemak de boel te verkennen, om langzaam maar zeker de niet-alledaagse omstandigheden in zich op te nemen. „Je kijkt je ogen uit, zó gigantisch groot is het dorp. Tja, 4400 deelnemers uit de hele wereld, dat wil wel! Nóg groter dan de vorige keer, maar toen zaten we nog midden in de Covid-tijd. Door de Tokio-ervaring wist ik natuurlijk al wel wat me min of meer te wachten stond”, blikt Vink terug.
Broekzak
„Interessant was dat ik me niet meer hoefde te oriënteren op Roland Garros. Dat complex ken ik namelijk zo’n beetje als mijn broekszak. Ik heb er bijvoorbeeld al drie Gram Slam-toernooien gespeeld. In 2022, 2023 en dit jaar. Met prachtige resultaten: tweemaal winst in het enkel- én dubbelspel! Court Philippe Chatrier is mede om die reden in de loop der tijd samen met die van Melbourne uitgegroeid tot mijn favoriete baan.”
In totaal heeft Vink vijf Grand Slam-titels in het enkelspel op z’n naam staan. Hij kraaide tot nu toe ook éen keer op de US Open en twee keer op Wimbledon victorie.
„Een groot pluspunt aan Roland Garros is dat er aan trainingsfaciliteiten geen gebrek is. Na aankomst in Parijs ben ik er ter voorbereiding op mijn eerste partij elke dag wezen trainen.”
Klappenregen
Op zaterdag 31 augustus was het dan zover. Lucas Sithole fungeerde als eerste tegenstander in het enkelspel. De Zuid-Afrikaan had geen verweer op de klappenregen van de gretige Helmonder, die -los van zijn enorme wendbaarheid- erom bekend staat ballen met een snelheid van ruim 130 kilometer per uur van zich af te slaan. De cijfers 6-0 en 6-2 spraken boekdelen.
In de rondes die volgden rekende Vink af met Robert Shaw uit Canada(6-0 en 6-0), Ahmed Kaplan uit Turkije(6-1 en 6-1) om vervolgens in de finale Schröder met 6-1 en 6-1 het bos in te sturen. Direct na het beslissende punt viel hij vol emotie in de armen van zijn privé-trainer Hans Jurgen Striek.
Concentratie
„Misschien wel mijn beste partij ever! We moesten ontzettend lang wachten voordat we de baan op konden. Ondanks dat ben ik erin geslaagd mijn concentratie vast te houden. Sam en ik zijn weliswaar elkaars partners in de dubbel. Maar in het enkelspel geldt: ieder voor zich, God voor ons allen.”
Een dag eerder had het duo het goud weten te bemachtigen in de mannendubbel. In de finale moest het Britse koppel Andy Lapthorne/Gregory Slade met tweemaal 6-1 eraan geloven.
Na afloop van de enkelspelfinale snelde ‘Niels on Wheels’ naar zijn ouders, zijn jongere broertje en zusje. En niet te vergeten naar al zijn vrienden, met wie hij in een kroegje in de buurt al feestend de zaak op z’n kop zette.
